23 aprilie 2013

ca sa


toti cred ca viata e simpla
ma gandesc si eu ca o fi asa.. dar eu odata purtam mantii pe umeri si eroisme in fapte
de atunci a mai ramas doar colt de adevar

demult puteam atinge cerul doar pentru ca imi puteam imagina asta, nici nu aveam nevoie sa ajung la orizont
stiu, eu chiar puteam zbura, drept ca in vis, dar am incercat de multe ori si in realitate, nu era insa chiar asa simplu

eu am incercat o data sa ating fundul unui lac, cu mana... am incercat pana mi s-au inrosit ochii de la efort si lipsa de oxigen, dar stii ce, mana aia de namol a fost cea mai pretioasa din toata lumea
eu am urcat intrun plop, poate ca voi nu aveati asa ceva pe acolo, dar acestia erau atat de inalti ca eram sigur ca cerul sta pe ei. cand am ajuns sus vantul a inceput sa bata tare.. am crezut ca nu o sa mai fie eu, dar am coborat jos cu bine

candva visam la o fata blonda cu ochii negri, sfioasa si rosie in obraji. o visam si zi si noapte de ma speriam cand ma chema mama la masa.. apoi am intalnit o bruneta si am uitat tot, am uitat si numele meu, nici acum nu stiu daca i-am dat un nume himerei

eu ma gandesc sa imi fac ochelari
eu o sa imi iau o casa



zaz - on ira

p.s. ... si cerneala e tot mai departe